Valerio Lundini en VazzaNikki: "We zijn verliefd op het echte leven. We hebben geen hitsingle."

"Ik zeg altijd dat de band vijftien jaar oud is, maar ik vrees dat het er nu bijna zeventien zijn." Het is een korte periode die de muzikale daden (en wandaden) van Valerio Lundini en VazzaNikki met zich meedraagt, die op 16 juli in de aristocratische setting van Villa Arconati optreden met hun " Summer with us ". "Een deel van het repertoire is afkomstig van het laatste album ' Innamorati della vita ', dat vorig jaar uitkwam, maar er zijn ook stukken die al veel langer bestaan", zegt de Romeinse auteur, komiek en televisiepresentator, geboren in 1986, verpletterd door de vele verplichtingen die hem blijven verdelen tussen het kleine scherm en het podium. "Ik heb er zelfs een paar geschreven toen ik twintig was. Kortom, een zeer gevarieerde show die de kijker bevrijdt van de angst voor het noodlottige: 'Oh, laten we hopen dat ze een hitsingle maken.' Want die hebben we niet."

Ja, maar laten we beginnen met de terugkeer van Oasis , waar hij een grote fan van is. "Ik heb beide concerten in Cardiff gezien. En hoewel het tweede concert beter was dan het eerste, kun je je de magie van de reünie voorstellen? Ik ben opgegroeid met de nummers van de gebroeders Gallagher, en toen ik ze weer samen zag, raakte dat mijn emotionele snaar als kind. Ik was blij voor mezelf, maar ook voor hen. Voor de hereniging van de familie die ik al die jaren zo gemist had."

Van wie is hij nog meer een grote fan? "Uit die periode zou ik zeggen The Verve, Suede, Pulp. Ik heb ook een enorme passie voor rock uit de jaren 50, de rock van mensen als Jerry B. Lewis, Chuck Berry, Carl Perkins, Eddie Cochran, om er maar een paar te noemen, ook al is het in veel opzichten de antithese van Britpop . Mijn favoriete componist? Burt Bacharach, absoluut. Hoewel al deze invloeden helaas niet echt resoneren in wat ik doe."

Waarom graaft hij zo diep in het verleden? "Muziek wordt zo geconsumeerd dat er uiteindelijk weinig tot niets overblijft. En dat ongeacht de waarde ervan, of die nu goed of slecht is. Met het hectische tempo van de huidige muziekindustrie zou zelfs het Oasis-sprookje korter hebben geduurd."

Verwachten mensen dat de TV Valerio uit "Una pezza di Lundini" en "Caccende complicate" live te zien is? "Op het podium komt mijn menselijke kant meer naar voren, maar die staat niet zo ver af van het personage dat ik op tv speel. Op het podium laat improvisatie de maskers vallen, ook al heb ik er nooit veel gehad."

De afleveringen van de twee edities van "Complicated Things" waren korte films. Stel je een speelfilm voor, toch? "Laten we zeggen dat ik er al mee bezig ben. Maar langzaam en voorzichtig, want in de film ligt de mislukking altijd op de loer. Ik ben minder bang voor andere kunstvormen."

En wat is jouw filmische vorm? "Ik ben ook erg gecharmeerd van de Italiaanse cinema uit de jaren 60 en 70 , waar komedie en melancholie krachtig werden gecombineerd. Dit is te danken aan regisseurs als Steno, Risi en Monicelli, maar ook aan acteurs zoals Manfredi in 'Operatie San Gennaro'. Laat ik het zo zeggen: mijn favoriete komedie is 'Poverty and Nobility', geregisseerd door Mattioli in 1954, gebaseerd op een komedie uit de late 19e eeuw. Natuurlijk mag de bizarre Amerikaanse cinema uit de jaren 70 en 80, van Mel Brooks of de gebroeders Zucker, niet ontbreken."

Een Hollywoodster die goed bij haar zou passen? "Susan Sarandon in 'Rocky Horror Picture Show.'"